نامه ای به خداوند مهربان **

به نام خداوند احسان و فضل

اجازه می خواهم پیش از ارائه ی شعر "نامه ای به خدا" در ارتباط با توکل بر خدا و عنایات الهی یک داستان واقعی را بعنوان مقدمه ی شعر خدمت شما نقل  کنم تا ببینید که ایمان حقیقی و توکّل بر خداوند رحمان چقدر در زندگی انسان موثر و چاره ساز است !

 نقل شده است که در زمان ناصرالدین شاه، طلبه ی مخلص و فقیری بود بنام نظرعلی طالقانی که در حوزه ی علمیه مروی تهران درس ميخواند.

 روزی نظرعلی که از مشکلات و گرفتاری‌های زندگی به تنگ آمده و مضطر شده بود با خود گفت خوب است خواسته هایم را طیِّ  نامه ای برای خداوند بنویسم....

لذا دست به قلم شد و عریضه ای به این مضمون خدمت خداوند رحمان نوشت:

بسم الله الرحمن الرحیم

خدمت جناب خداوند متعال 
سلام علیکم 

اینجانب بنده ی شما نظرعلی طالقانی هستم.
با توجه به اینکه در قرآن فرموده ای :

وَمَا مِنْ دَابَّةٍ فِي الْأَرْضِ إِلَّا عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا

هیچ موجود زنده ای نیست مگر اینکه روزی او بر عهده ی خداوند است.

بنده هم جنبنده ای  از جنبندگانت بر روی زمین هستم و با عنایت به این موضوع که در جای دیگر از قرآن فرموده ای :

انّ الله لا یُخِلفُ المیعاد
مُسلمّا خدا خُلف وعده نمی کند

با این وجود خود شاهد هستی که به شدت نیازمندم
به هرحال اینجانب دست نیاز به پیشگاهت دراز می کنم تا از خزانه ی فیض ات بی نیازم سازی

و اما خواسته های بنده عبارتند از:

۱ - همسری زیبا ؛ نجیب  و متدین
۲ - خانه ای وسیع
۳ - یک خادم مطمئن
۴ - یک کالسکه و سورچی
۵ - یک باغ مناسب
۶ - مقداری پول برای کسب و کار 

 لطفا خواسته ها و مایحتاج بنده را بررسی نموده ؛ تمام احتیاجاتم را برطرف فرمائید 

با تشکر

 نظرعلی طالقانی 
مدرسه مروی
حجره ی شماره ی ۱۶ 

نظرعلی بعد از نوشتن نامه، با خودش فکر کرد که نامه را چگونه می تواند به دست خدا برساند؟

او با خود می گوید  که  مسجد خانه ی خداست، پس بهتر است نامه را بگذارم روی پشت بام  مسجد تا به دست خدا برسد.

لذا در  روز پنجشنبه ای به مسجد بزرگ بازار تهران (مسجد شاه آن زمان) می رود و نامه را لای شکاف دیواری در پشت بام مسجد پنهان می کند

فردای آن روز یعنی صبح جمعه، ناصرالدین شاه با جمعی از درباریان در مسير رفتن به شکار از جلوی آن مسجد می گذشتند که به خواست خداوند ناگهان تندبادی می وزد و نامه ی نظرعلی طالقانی روی پای ناصرالدین شاه می افتد.

ناصرالدین شاه نامه را می خواند و با خواندن آن از شکار منصرف شده  دستور میدهد که همراهانش به کاخ برگردند 

شاه همه ی درباریان و وزیران و ماموران حکومتی را فرا می خواند و موضوع را با آنان در میان می گذارد.

همچنین  پیکی را به مدرسه ی مروی می فرستد تا نظرعلی را به کاخ بیاورد. 

در هر حال ناصر الدین شاه از نظرعلی می خواهد که نامه اش  را در حضور  وُزرا و اُمرای حاضر بخواند

نظرعلی نامه را می خواند سپس شاه به درباریان میگوید:

 خداوند او را به ما حواله فرموده است.

سپس بند بند خواسته های نظرعلی را دوباره مطرح می کند و هر یک از وزرا و درباریان عهده دار برآوردن یکی از خواسته های او می شوند....

خلاصه یک روز نشده همه ی حوائج نظرعلی طالقانی برآورده می شود

آری ؛ وقتی به در خانه ی خدا می روید ، یادتان باشد که همراه خود  ایمان، توکّل و صفای دل را ببرید و با اطمینان در بزنبد و مطمئن  باشید که حاجت روا خواهید شد

ان شاءالله