ایران کشور تعطیلات است **
مقدمه
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ما از نظر تکنولوژی تک هستیم
سازنده ی بمب و تیر و موشک هستیم
نا گفته نماند که هنوز از دشمن
محتاج نوار و تیغ و پوشک هستیم
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ما داعیه ی نجات دنیا داریم
اندیشه ی ناب و فرد اعلا داریم
اما به عمل که می رسد در هر کار
گامی به عقب به سوی فردا داریم.ً...
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
در تصویر زیر دقایق سخنرانی ترامپ رئیس جمهور امریکا و روحانی رئیس جمهور ایران را در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال 1397 یعنی 40 سال پس از پیروزی انقلاب نشان می دهد
این است جایگاه ما در جامعه ی جهانی پس از 40 سال از حکومتی که قرار بود عن قریب انقلاب را به تمام جهان صادر کرده و همه را به دین اسلام مشرف سازد....
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
آخرین تغییرات:
توسطحسین مفیدی فر
نسخه چاپی شعر
از بس که در این وطن بود تعطیلات
راکد شده کار و کوشش و تحصیلات
با اینهمه هر امور ما طی گردد
در حیرتم از معجزه ی تشکیلات
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
جايگاه ما در قطار ترقي
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
هر لحظه جهان کند ترّقی
در ديده چنان قطار برقی
يك عدّه به كوپّه ي جلويند
پس صاحب جلوه هاي نويند
هم صاحب علم و فنّ و تحقيق
هم اهل مديريت به تصديق
يك عدّه ي ديگري ميانند
دنبال جلوتران دوانند
در معركه سر سپرده آيند
مونتاژ و كُپي فقط نمايند
يك عدّه عقب بمانده در راه
كمتر شده از زمانه آگاه
اين عده جماعتي فقيرند
از درد و گرسنگی بميرند
ما در گذر زمان ميانيم
اما نه سزاي اين مكانيم
ما لايق جاي بهترينيم
ما اشرف مردم زمينيم
ما وارث قوم آرياييم
اما به زمانِ خود كجاييم؟!
انواع نبوغ و نخبه اينجاست
شايسته ي ما به تاج دنياست
ايراني باخرد نبايد
از توسعه ها عقب بماند
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ايران مهد علم و تمدن
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ایران تو چون بنای علم است
اسلام تو هم نمای علم است
اين دين تو هادي ترقّي است
بين جهل و خمودگي در آن نيست
قطعاً بله، اين وطن جلو رفت
اما تو بگو، از اين همه نفت،
اين حدّ ترقّي تو كافي است؟
يا صحبت بنده ياوه بافي است؟
در توسعه زد جلو به خوبي
همسايه ي ساحل جنوبي
يادت نرود كه او ملخ خورد
روزي كه سَگَ تو آب يخ خورد
اكنون بنگر قيافه گيرد
هم صحبتي ات نمي پذيرد
با فيس و اَدا به صحنه آيد
تحقير و شماتت نمايد
كو حِشمت «کوروش» و «خشايار»؟
كو «نادر» و عصر قبل «قاجار» ؟
كو آن همه فخر و سر بلندي؟
كو خدمت «پادشاه زندي»؟
«فارابي» و علم «بوعلي» كو؟
انديشه ي «پوريا ولي» كو؟
كو حُرمت قول و اعتمادي؟
كو نظم و ثبات اقتصادي؟
ايثار و شهادت و شرف كو؟
پس ایده و مقصد و هدف كو؟
مردان خداي ما كجايند؟
در منظره لاله ها كجايند؟
بر دشت وطن چه آفتي رفت؟
پاشيده چه كس به روي آن نفت؟
يك باره درخت و سبزه خشكيد
خشمش بگرفته چشم خورشيد
تاریکی شب بلای شَهر است
خورشيد جهان به دیده قَهر است
بر چهره ي زرد ما نتابد
با خسته به گوشه اي نخوابد
يادآوري گذشته بَد نيست
داني كه زمانه تا اَبَد نيست
يادت نرود كه ما چه بوديم
اكنون همگی اسير دوديم؟
تا كِي به سرم زني كه شد جنگ؟
این چای تو تا کجا دهد رنگ؟
جنگي كه تو مي كِشي از آن آه
از آن گذرد دويست و چل ماه
اين وقت و زمان مگر كَمَت بود
تا اين كه َبري به هر جهت سود؟
يك دوره «ژاپن» مگر نجنگيد؟
او هم كه خرابي وطن ديد
«ژرمن» که خرابه شد پس از باخت
چندي بعدش خرابه را ساخت؟
از وضع خودت بكِش خجالت
تَن كن همه جا لباس خدمت
در علم و هنر به راه دين كوش
خوابيدن خود نما فراموش
کن پیشه ی خود به جهد و ایمان
سازندگی تمام ایران
كِي مي دهدت گذشته ها سود؟
لافش چه زني از آنچه ات بود؟
امروزِ تو در نظر قبول است
اين «فاز» و گذشته، اِرت و نول است
ما مالك نفت و گاز و آبيم
ما صاحب نخبگان نابيم
ما مالك بهترين زمينيم
اما به گمان تو امينيم؟!
بنگر به هدر رَوَد منابع
از اين كه تويي هميشه مانع
از دست شما جماعت خوب
بر چرخ ترقّي ام بود چوب
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
انتقاد از كم كاري و تعطيلي زياد
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
بنگر به وطن براي تمثيل
ايامِ زيادِ لهو و تعطيل
در روز ولادت و شهادت
تعطيليِ ما بگشته عادت
خواهي تو اگر عزا بگيري
وقت همه را چرا بگيري؟
روزت بنما براي خود كار
شب شو به مساجدت عزادار
كِي گفته به ما امام صادق(ع)
در خانه نشين در اين دقايق؟!
كِي گفته تلاش ما حرام است
گر روز شهادت امام است؟
در روز عزا ببين به هر پارك
ملت چه کند ؟ بخفته در پارك؟
كاري كه به دين بُوَد عبادت
دادي به گناه و استراحت؟
اي بي خبر از عزا و اعياد
اين گونه كُني امام خود شاد؟
در این دو تفاوتی ندانی؟
در هر دو مصیبتی بخوانی؟
كِي گفته به عید و در ولادت
چون روز عزا بخوان مصیبت؟
در شاديِ حق تو شاد و خوش باش
شيريني و نور و آب و ُگل پاش
در روز غمش نما تو زاري
اما نَه بِه ساعت اداري
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
دیدگاه و پیام شما